ประวัติความเป็นมา สภาพทั่วไปและข้อมูลพื้นฐาน

ขนาดและที่ตั้ง
เทศบาลเมืองพังงาจัดตั้งตามพระราชกฤษฎีกาการ จัดตั้งเทศบาล พุทธศักราช 2479 เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2479 ครอบคลุมพื้นที่ตำบลท้ายช้าง อำเภอเมืองพังงา จังหวัดพังงา มีพื้นที่ 6.75 ตารางกิโลเมตร มีอาณาเขตติดต่อดังนี้
ทิศเหนือ จด ตำบลถ้ำน้ำผุด อำเภอเมืองพังงา จังหวัดพังงา
ทิศตะวันออก จด ตำบลถ้ำน้ำผุด อำเภอเมืองพังงา จังหวัดพังงา
ทิศตะวันตก จด ตำบลตากแดด อำเภอเมืองพังงา จังหวัดพังงา
ทิศใต้จด ตำบลตากแดด อำเภอเมืองพังงา จังหวัดพังงา

ลักษณะภูมิประเทศ
เป็นที่ราบมีภูเขาหินปูนล้อมรอบ ทิศตะวันออกมีคลอง พังงาไหลผ่านมีอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงาอยู่ห่างออกไปทางทิศใต้ ประมาณ 7 กิโลเมตร และอุทยานแห่งชาติเขาหลักอยู่ห่างไปทางเหนือ ประมาณ 67 กิโลเมตร อยู่ในพื้นที่อำเภอตะกั่วป่า

ลักษณะภูมิอากาศ
สภาพภูมิประเทศเขตเทศบาลเมือง พังงามีภูเขาล้อมรอบ อากาศจึงอบอุ่นและชุ่มชื้นทั้งปี อุณหภูมิโดย เฉลี่ยตลอดปีอยู่ประมาณ 27.2 C ฤดูกาลมี 2 ฤดู คือ ฤดูฝนจะเริ่มต้น ตั้งแต่ประมาณเดือนพฤษภาคม ถึงธันวาคม และฤดูร้อนเริ่มประมาณ เดือนมกราคม ถึงเมษายนของปีถัดไป

มีครอบครัวหนึ่ง ได้ปลูกบ้านอยู่ที่เชิงเขา มีผัวชื่อทอง เมียชื่อจันทร์ ผัวเมียคู่นี้เป็นคนขยัน ได้ปลูกสับปะรดเป็นจำนวนมากที่เชิงเขา แต่ยายจันทร์เมียของตาทองเป็นคนขี้ด่า ใครไปเอาอะไรของแกไม่ได้ แกด่าเสมอ และเด็กๆ สมัยนั้นได้เรียกติดปากว่า ไปจันทร์ทอง ภูเขาลูกนั้นจึงได้เรียกติดปากกันว่า จันทร์ทองจนทุกวันนี้


ยายจันทร์กับตาทอง ได้มีลูกคนหนึ่ง เป็นผู้ชายชื่อว่า นุ้ย พอโตขึ้น ก็ได้ไปทำไร่ที่เชิงเขาอีกลูก ซึ่งอยู่ใกล้กันและภูเขาลูกนั้นเป็นภูเขางาม อากาศดี มีถ้ำน่าเที่ยว ทางขึ้นเป็นภูเขาเดินได้สะดวกและลุงนุ้ยแกได้สร้างขนำขึ้นที่เชิงเขาหลังหนึ่ง ลุงนุ้ยแกเป็นคนใจดี เด็กๆ ชอบไปเที่ยวภูเขาบ้านลุงนุ้ย ชาวบ้านจึงเรียกภูเขานั้นว่าเขาลุงนุ้ย ปัจจุบันเรียกว่า "เขานุ้ย"

ลุงนุ้ยแกเป็นคนเล่นลูกลม และได้ขึ้นไปโต้ลมบนภูเขา และได้ตัดไม้บนภูเขามาทำเพื่อโต้ ลมของลูกลม แต่บังเอิญบนภูเขาลูกนั้นมีไม้เนื้อแข็งและไม้ชนิดเดียวไม่มีไม้อื่นปนอยู่เลย และไม้นั้นมีเนื้อลายสวยงามมาก เมื่อปอกเปลือกออกแล้ว เหมือนงาช้างและมีลายสวยงามมาก แววคล้ายกับแก้วจนเป็นที่เลื่องลือของไม้นั้นของคนทั่วไป และภูเขาลูกนั้นยังมีถ้ำที่สวยงาม ปัจจุบันมีพระพุทธรูปอยู่ด้วยในถ้ำ จนมาถึงสมัยของขุนศรีสงคราม แกเอามาทำไม้เท้า เพราะสมัยนั้นเขานิยมไม้เท้ากัน เมื่อพวกขุนพวกหลวงรู้ว่า มีไม้ลายสวยก็มาเอากันไปทำไม้เท้า และบุคคลทั้งหมดนี้เขาได้ขนานนามภูเขาลูกนี้ว่า "เขาไม้แก้ว" และชาวบ้านได้เรียกติดต่อกันจนถึงปัจจุบันว่า "เขาไม้แก้ว" และปัจจุบันภูเขาลูกนี้ยังเป็นที่โต้ลูกลมของชาวบ้านจนทุกวันนี้